Bioglass as a pleurodesing agent as effective as talc in rabbits

Abstract

Amaç: Bioglass kemik defektlerinin doldurulmasında ve güçlendirilmesinde, ilaç salınım sistemlerinde, bir iskelet yapı olarak doku kültürlerinde ve implant materyallerinin yüzeylerinin kaplanmasında yaygın olarak kullanılan silika bazlı bir biyomateryaldir. Bu deneysel çalışmada, Bioglassın silika içeriğinin talkta olduğu gibi plevral irritasyona neden olabileceği varsayılarak, Bioglassın plörodezik etkisi araştırıldı. Çalışma planı: Çalışmada 30 adet 2.5-3 kg ağırlığında, erkek, Yeni Zelanda cinsi tavşan rastlantısal olarak üç gruba ayrıldı. İlk iki gruba 1 ml/kg izotonik serum içerisinde 70 mg/kg Bioglass veya talk sol göğüs tüpü içerisinden verildi. Kontrol grubuna sadece göğüs tüpü takıldı. Yirmi sekizinci günde plevral yapışıklıklar ve akciğer parenkimi makroskobik ve histolojik olarak değerlendirildi. Bulgular: Talk ve Bioglass grubunda, kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha fazla plörodezik etki görüldü (p=0.0001). Bioglass ile karşılaştırıldığında, talkın plevral irritatif etkisi daha fazlaydı; ancak, plörodezik etkide bir üstünlüğü yoktu (p=0.971). İki materyal arasında parenkimal inflamasyon ve fibrosis açısından anlamlı bir fark yoktu (p=0.075). Sonuç: Bulgularımız, Bioglassın etkili bir plörodezik ajan olduğunu ve talk ile benzer etkinlik gösterdiğini ortaya koymuştur.

Background: Bioglass is a silica based biomaterial which is widely used for filling and augmentation of bone defects, in drug delivery systems, as a scaffold in tissue engineering, and for covering the surfaces of implant materials. With the hypothesis that silica content of Bioglass might cause pleural irritation similar to that of talc, we investigated the pleurodesing effect of Bioglass in an experimental rabbit model. Methods: Thirty New Zealand male rabbits weighing 2.5- 3 kg were randomly divided into three groups. Doses of 70 mg/kg Bioglass particulates and talc in 1 ml/kg saline solution were given through a left chest tube to two groups, while the third group only had a chest tube insertion. At the end of 28 days, pleural adhesions and lung parenchyma were evaluated by gross observation and histological examination. Results: Pleurodesing effect was significantly greater in talc- and Bioglass-administered rabbits compared to the controls (p=0.0001). Compared to Bioglass, talc had a more irritative effect on pleura, but its pleurodesing effect was not superior (p=0.971). There were no significant differences between talc and Bioglass with respect to parenchymal inflammation and fibrosis (p=0.075). Conclusion: Bioglass may prove to be an effective pleurodesing agent with comparable effectiveness to that of talc.